(T. Hallgrimur Pétursson 1661/O.A. Hovden 1922/M. Hans Thomissøn 1569) Som fagre blomen ydder Og veks på grornæm grunn Og opp mot soli brydder I tidleg morgonstund, Men før enn dagens endest, Vert hastig slegen av, Så mannelivet vendes, Me hastar mot vår grav. Sjå, slottekaren svinger Sin ljå på vollen der, Og blom og rose-ringar Til liks med strået slær. Nett såleis døden valdar, Han ingen skilnad gjer På venleik eller alder, Oss alle ned han slær. Instr. Allt eins og blomstrid eina Up veks ao sljettri grund Fagurt med friovgun reina First um dags morgonstund Ao snøggu øygabragdi Av skårid verdur fljått. Lit og blød nidur lagdi Lif mannlegt entar skjått
(T. Hallgrimur Pétursson 1661/O.A. Hovden 1922/M. Hans Thomissøn 1569) Som fagre blomen ydder Og veks på grornæm grunn Og opp mot soli brydder I tidleg morgonstund, Men før enn dagens endest, Vert hastig slegen av, Så mannelivet vendes, Me hastar mot vår grav. Sjå, slottekaren svinger Sin ljå på vollen der, Og blom og rose-ringar Til liks med strået slær. Nett såleis døden valdar, Han ingen skilnad gjer På venleik eller alder, Oss alle ned han slær. Instr. Allt eins og blomstrid eina Up veks ao sljettri grund Fagurt med friovgun reina First um dags morgonstund Ao snøggu øygabragdi Av skårid verdur fljått. Lit og blød nidur lagdi Lif mannlegt entar skjått
