เธอคือมรสุม
เดินอยู่เพียงลำพัง
หมดกำลังเพราะฝนเริ่มกระหน่ำ พัดพา
หมดเรี่ยวแรงจะเดิน ก็บังเอิญที่เธอเข้ามา
เหมือนเป็นชายคาแห่งรัก
ให้คนอย่างฉันพักใจกับเธอ
ความเหน็บหนาวเริ่มจางหายไป
แต่พอไม่นานเท่าไร
เธอคล้ายเป็นลมแรง ไม่ตั้งตัว
เธอทำให้ใจฉันเจ็บจนกลัว
เธอคือมรสุม พายุที่พัดโหมกระหน่ำ
ตอกย้ำให้ทุก ๆ นาทีที่เจอ
ฉันก็ยังต้องเจ็บ ได้แค่ความปวดร้าวที่เธอให้มา
โปรดอย่าทำกับฉัน กดดันให้ฉันนั้นต้องลา
เหน็บหนาวอ้างว้าง แค่คนเดียวดีกว่า
ก็ยังดีกว่ามีน้ำตาเพราะมีเธอ
ฝ่าฝนก็ทนเดินไป

เธอคือมรสุม พายุที่พัดโหมกระหน่ำ
ตอกย้ำให้ทุก ๆ นาทีที่เจอ
ฉันก็ยังต้องเจ็บ ได้แค่ความปวดร้าวที่เธอให้มา
โปรดอย่าทำกับฉัน กดดันให้ฉันนั้นต้องลา
เหน็บหนาวอ้างว้าง แค่คนเดียวดีกว่า
ก็ยังดีกว่ามีน้ำตาเพราะมีเธอ
ฝ่าฝนก็ทนเดินไป